De Amersfoortse verhalengroep Shanachie werkt momenteel aan een Van Goghproject. Een zevental deelnemers zal ieder een personage uit Van Goghs leven aan het woord laten over de dingen die hij of zij meegemaakt heeft  met de schilder. Onderstaand vindt u de tekst van Marguerite Gachet zoals die zal klinken, ingeleid door een verteller.

Verteller:

Marguerite was de dochter van Paul Gachet, de arts in Auvers sur Oise waar Vincent na zijn opname in het krankzinnigengesticht heen was gestuurd door zijn broer Theo. Zij woonde in een ruime villa met haar vader en broer, alle drie de Gachets hielden zich bezig met kunst.  Marguerite speelde piano. Zij is allang overleden, maar ze heeft een eenmalige en unieke toestemming van de bevoegde instanties in het hiernamaals om vanavond hier haar verhaal te doen, vanwege het uitzonderlijke belang ervan.

We weten allemaal hoe Van Gogh aan zijn einde kwam: op 27 juli 1890 verliet hij na het middageten de herberg van Ravoux, waar hij logeerde.    ‘s avonds voor zonsondergang kwam hij strompelend terug met een schotwond in de borst. Twee dagen later stierf hij in de armen van zijn inderhaast opgetrommelde broer Theo. Marguerite was toen 21 jaar.

Er zijn nogal wat verhalen in omloop over de beweegredenen van de schilder om zichzelf te willen doden en over de ware toedracht van het schietincident. (Twee ervan lees je hier.) Recentelijk nog heeft Hollywood de versie omarmd als zou hij niet zelf hebben geschoten maar een losgeslagen puber. Geen van die verhalen echter kennen we uit de eerste hand.  Dankzij de eenmalige toestemming van de genoemde bevoegde instanties zullen wij nu het verhaal horen over Vincents laatste maanden van iemand met wie hij op vertrouwelijke voet stond.

Marguerite:

‘De vertelgroep heeft mij gevraagd of ik in het kader van hun Van Goghproject wilde komen vertellen over de laatste maanden van meneer Van Gogh in Auvers.  Zo meteen zal ik mijn verhaal doen maar allereerst wil ik van de gelegenheid gebruik maken om een misverstand uit de wereld te helpen. Het doet mij verdriet dat de fantasie van sommigen op hol is geslagen. Meneer Van Gogh en ik hadden geen amoureuze verhouding, zoals beweerd wordt. Degenen die hier boeken over hebben geschreven misbruiken mij –en meneer Van Gogh – om op vileine wijze enig  applaus te oogsten bij een publiek dat niet in kunst is geïnteresseerd.  Dit publiek meent iets cultureels te moeten opsnuiven door te lezen over volkomen uit de duim gezogen amoureuze avonturen van een schilder met een jongere vrouw. Vervolgens kunnen zij met rode koontjes en opgewonden stemmen in hun theekransjes en leesclubjes aan  elkaar het laatste roddelnieuws kwijt. Ik wens op geen enkele manier geassocieerd te worden met de Marguerite Gachet die in zulke verhalen figureert want dat ben ik niet. Meneer Van Gogh en ik voelden op een zelfde wijze voor de kunst, dat wel.  Als ik piano speelde dan deed ik dat met heel mijn ziel en zaligheid. Precies zoals hij schilderde.

Weet u wat het betekent om een echte kunstenaar aan het werk te zien? Iemand die vervuld is van ideeën en daaraan kleur en  gestalte geeft (…)?’

HET VERVOLG VERSCHIJNT IN DE EERSTE WEEK VAN APRIL 2020

Verantwoording van de afbeeldingen

 

Links: brief met schets van Vincent van Gogh aan Theo van Gogh, d.d. 28 juni 1890

Rechts: Vincent van Gogh, Marguerite Gachet aan de piano, juni 1890, olieverf op doek.