Koe aan de slootkant
Toen een vriend hoorde van mijn interesse voor het thema De spiegel en de schilderkunst gaf hij mij onderstaand gedicht, dat hij schreef naar aanleiding van Willem Maris’ Koe aan de slootkant in het Rijksmuseum.
Koe aan de slootkant
Uit de tijd getild moment:
zwaar met zomerzon bevracht
drinkt de koe een eeuwigheid.
Verzaligd baden bladeren
van waterlelies tussen wolken
bij haar kop in spiegelbeeld.
De kijker van zijn kant stilt de dorst voorlopig
en verlaat de zaal verzadigd
na verloop van tijd.